Θρησκευτική Ζωή

Το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Μαυροβουνίου

Βρίσκεται δύο περίπου χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του χωριού. Μέχρι το 1993, αν περνούσε κανείς από εκεί, θα έβλεπε ένα εξωκκλήσι, αφού το μόνο που σωζόταν ήταν το μικρό εκκλησάκι, κατάλοιπο του μοναστηριού που υπήρχε εκεί προηγουμένως. Από τα μοναστηριακά οικοδομήματα μόνο ελάχιστα ίχνη σώζονταν.

Όμως είναι σίγουρο πως υπήρχε εκεί μοναστήρι του οποίου η ιστορία είναι άγνωστη. Μερικοί το τοποθετούν στα βυζαντινά χρόνια και άλλοι στα μεταβυζαντινά. Ο Άγιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος (1134) κάνει αναφορά στα Μαυροβούνια και σε μονή του Αγίου Γεωργίου. Ο καθηγητής Κυριάκος Χατζηιωάννου, στις αρχές του 20^ου αιώνα, γράφει στο λαογραφικό του σύγγραμμα “Κύπρος” πως ό,τι σώζεται σήμερα αποδεικνύει το μεγαλείο του μοναστηριού.

Το 1722 το μοναστήρι ανακαινίστηκε και η εκκλησία πήρε περίπου τη σημερινή της μορφή. Το 1735 επισκέφθηκε το μοναστήρι ο Ρώσος μοναχός Βασίλειος Μπάρσκυ και περιγράφει το τοπίο με τους γυμνούς λόφους, το πηγαίο νερό και τα δέντρα γύρω από το μοναστήρι, που ήταν κυρίως ελιές και μουριές. Οι μοναχοί ζούσαν, όπως έγραψε, με το μεγάλωμα αιγών και την παραγωγή μεταξιού. Σε ό,τι αφορά το ναό, τον περιγράφει ως μικρόν αλλά ωραίον, με λιθόστρωτο πάτωμα.

Μια λαϊκή παράδοση μιλά για φούρνους που υπήρχαν έξω από τη μονή και για μεγάλο πανηγύρι που γινόταν εκεί. Μια άλλη παράδοση λέει πως οι μοναχοί μεγάλωναν όρνιθες. Μάλιστα λένε πως τα αυγά που γεννούσαν ήταν τόσο πολλά, που τα μάζευαν με τις κοφίνες. Ακόμη λέγεται πως όταν οι γυναίκες των Τρούλλων επρόκειτο να κάτσουν όρνιθα να βγάλει πουλιά, έταζαν στον άγιο ένα πουλί.

Από διάφορα στοιχεία που σώζονται φαίνεται πως η μονή είχε μεγάλη κτηματική περιουσία. Τα κτήματα νοικιάζονταν σε κατοίκους των Τρούλλων.

Μετά τις λεηλασίες και τις σφαγές του 1821 η μονή αρχίζει να παρακμάζει. Το 1930 έγιναν επεμβάσεις στο τέμπλο και στην αγία τράπεζα, που δεν ήταν καθόλου επιτυχείς.

Στη διάρκεια του αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α., πιθανώς το 1957, Άγγλοι στρατιώτες μπήκαν στο ναό και κατέστρεψαν το τέμπλο. Οι επίτροποι της εκκλησίας του Αγίου Μάμα των Τρούλλων πήγαν και περιμάζεψαν το σπασμένο τέμπλο και το τοποθέτησαν στον τοίχο. Τις εικόνες τις μετέφεραν στο χωριό και τις φύλαξαν είτε στο παρεκκλήσι της Αγίας Μαρίνας είτε στην εκκλησία του Αγίου Μάμα. Μετά την επαναλειτουργία του μοναστηριού επέστρεψαν μερικές εικόνες και ένα μανουάλι.

Το 1993, μετά από πρωτοβουλία τριών μοναχών, του πατρός Συμεών, του μοναχού Νεόφυτου Μασούρα και του πατρός Νεκταρίου Σπύρου, και με την έγκριση του Πανιεροτάτου Μητροπολίτη Κιτίου κυρίου κυρίου Χρυσόστομου, άρχισαν οι εργασίες για την ανασύσταση της μονής. Στο κτίσιμο της ακολουθήθηκε πιστά η λαϊκή αρχιτεκτονική των κυπριακών μονών του 17^ου -18^ου αιώνα. Καθ’ όλη τη διάρκεια των εργασιών επιστατούσε ο πατήρ Νεόφυτος Μασούρας, ο οποίος το 1998 χειροτονήθηκε σε επίσκοπο Μόρφου.

Ο χώρος της μονής χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο περιλαμβάνει την παλαιά εκκλησία με το νάρθηκα που προστέθηκε, το αρχονταρίκι, το γραφείο, την τράπεζα και το βιβλιοπωλείο. Το δεύτερο μέρος, που είναι άβατο στους κοσμικούς, περιλαμβάνει τα κελιά των μοναχών, τη βιβλιοθήκη και τα δωμάτια φιλοξενίας.

Όταν συμπληρώθηκαν οι εργασίες της ανασύστασης της μονής έφτασε στο μοναστήρι η μεγάλη εικόνα του Αγίου Γεωργίου, που ήταν φυλαγμένη στην εκκλησία του Αγίου Μάμα των Τρούλλων. Το ζωγραφικό μέρος της ήταν σχεδόν κατεστραμμένο. Με βάση ότι απέμεινε έγινε η επαναζωγράφισή του.

Στη διάρκεια των εργασιών για την ανασύσταση της Μονής το Κοινοτικό Συμβούλιο Τρούλλων ανέλαβε μερικά έργα, όπως την επιχωμάτωση, την περίφραξη με τοίχους αντιστήριξης, τη φύτευση δέντρων, τη μεταφορά νερού κ.ά. Ο ιερέας της Κοινότητας, πατήρ Αντώνιος Κωνσταντίνου, φρόντισε να γίνει νέο τέμπλο και εικόνες.

Η πρώτη ακολουθία έγινε στις 14 Απριλίου 1996, ημέρα του Πάσχα. Επρόκειτο για τον Εσπερινό της Αγάπης.

Οι πατέρες της μονής φύτεψαν εκατοντάδες δέντρα, κυρίως ελιές και φοινικιές. Έτσι το μοναστήρι φαίνεται σαν μια όαση.

Εκτός από τον πατέρα Νεόφυτο Μασούρα και ο Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος Σπύρου, χειροτονήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2008 ως χωρεπίσκοπος Αρσινόης Πάφου.

Λόγω των πολλών πιστών που συρρέουν στα εσπερινά και στις λειτουργίες, αποφασίστηκε το κτίσιμο νέου μεγαλύτερου ναού.

Άλλοι λατρευτικοί χώροι στο μοναστήρι είναι το παρεκκλήσι του Αγίου Νεομάρτυρος Γεωργίου του Κυπρίου και της Αγίας Μαρίνας, το υπόγειο παρεκκλήσι των Αγίων Πατέρων της Όπτινα και η Σπηλιά της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας.

Πηγή:

Το κείμενο ετοιμάστηκε από το Κοινοτικό Συμβούλιο

[g-gallery gid=”672″ random=”0″ watermark=”0″]

Η ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟΥ